Co lub może kto w świetle Tory czyni mężczyznę i kobietę małżeństwem (również nie-żydów ) - Haszem, słowa, czynność, zbliżenie?

odpowiedź :

Tora nie wypowiada się w sposób bezpośredni na ten temat, a poglądy judaizmu na tę sprawę wynikają z zapisów w Talmudzie.

Jednak związek kobiety i mężczyzny czyniący ich małżeństwem opisany jest w Bereszit (Ks. Rodzaju) w kategoriach, które mają wymiar fizyczny ("zjednoczy się ze swoją żoną i będą jednym ciałem") - co symbolizuje powrót do pierwotnego stanu na początku Stworzenia; oznacza jednocześnie stosunek seksualny, który prowadzi do prokreacji, czyli tworzenia nowego człowieka. Jego - już pojedyncze - ciało jest  wynikiem połączenia ciał obojga rodziców  (Raszi).

Na różnych poziomach różnie będzie wyglądać odpowiedź na Pana pytanie. Rozumiemy przez to, że według judaizmu to Bóg dobiera małżeństwa, ale jednocześnie aby małżeństwo stało się legalne, muszą być dopełnione wymogi religijnego prawa i wymagania zwyczajowe, wynikające z tradycji.

Już co najmniej od czasów talmudycznych uważano, że małżeństwa są planowane w niebie i w dodatku przed (na 40 dni) narodzinami człowieka. Legenda mówi, że Bóg od czasów, gdy zakończył kreowanie świata, zajmuje się dobieraniem małżeństw. Później Bóg jest obecny w małżeństwie. Bez jego obecności małżeństwo ulega wypaleniu: hebrajskie słowo oznaczające męża to isz איש(alef, jud, szin); natomiast słowo określające żonę to isza(h) אשה(alef, szin, haj). Jud i haj tworzą hebrajskie słowo Jah  יה oznaczające Boga. Usunięcie jud i haj (Bóg) ze słów isz i isza(h), pozostawia litery alef i szin, które składają się na słowo esz  אש  , oznaczające ogień.

Jednocześnie Tora stwierdza, że wybór żony należy do męża, a nie odwrotnie (co nie oznacza, że kobieta nie udziela na małżeństwo swojej zgody). Talmud precyzuje, że może się to odbyć w trojaki sposób: poprzez wartościowy przedmiot dany kobiecie, poprzez kontrakt-umowę, poprzez stosunek seksualny. Zazwyczaj, aby tradycji stało się zadość, wszystkie trzy warunki powinny być spełnione.  Przedmiotem wartościowym danym kobiecie jest zwykle ślubna obrączka. Dlatego obrączka ta nie może byc pożyczona, ale musi należeć do pana młodego, a panna młoda musi znać jej wartość, aby nie powstało wrażenie, że kobieta jest wprowadzana w błąd w sprawie ceny obrączki.