Kościół powtarza swoje wielkie "tak" dla godności i piękna małżeństwa jako wiernego i płodnego wyrazu sojuszu między mężczyzną a kobietą. Zaś "nie" mówi takim filozofiom jak gender.

 

        

 

Opracowanie:

Maria Ryś,  Małgorzata Walaszczyk

Towarzystwo Uniwersyteckie Fides et Ratio

  

 

Przygotowane na podstawie:

Wykładów: Ks. Abp Henryka Hosera, Gabriele Kuby

Artykułów zamieszczanych w:

 

Gościu Niedzielnym, Niedzieli, Idziemy

Materiałów Frondy dotyczących

form kształcenia edukatorów seksualnych

  

W ostatnim czasie Homo Dei wydało książkę

 

Gabriele Kuby
pt. Globalna rewolucja seksualna.

Likwidacja wolności w imię wolności.

Kraków, 2013

 

        SPIS TREŚCI:

 

 

I.                           KROTKA HISTORIA RUCHU GENDER	4
II.                        TWÓRCY IDEOLOGII	6
III.                     DZIAŁANIA GENDER NA ŚWIECIE	9
IV.                      STRUKTURY GENDER	10
V.                        ZAŁOŻENIA IDEOLOGII  GENDER I JEJ WDRAŻANIE	14
VI.                      PODSTAWOWE  FORMY  DZIAŁAŃ  EDUKATORÓW  SEKSUALNYCH	16
VII.             KSZTAŁCENIE EDUKATORÓW SEKSUALNYCH I STAWIANE PRZED NIMI ZADANIA	17
VIII.          OSTATNIE PRÓBY INSTYTUCJONALNEGO WDRAŻANIA  GENDER W POLSCE	19
IX.                       POSTAWY W POLSKIM SPOŁECZEŃSTWIE WOBEC IDEOLOGII GENDER	20
ANEKS Ilustracje z książek promowanych przez edukatorów seksualnych w  czasie zajęć z dziećmi

 

 

 

 

 

Ideologia gender

 

„Kobiety nie powinny mieć możliwości wyboru pozostania w domu i wychowywania dzieci, ponieważ gdyby taka możliwość naprawdę istniała, zbyt wiele kobiet skorzystałoby z niej”.

         Simone de Beauvoir

 

 

 

 

I. KRÓTKA HISTORIA RUCHU GENDER

 

Gender

Ideologia gender, nazwana od angielskiego słowa gender – rodzaj (w odróżnieniu od słowa sex - płeć) to wielowymiarowe zjawisko wywodzące się i kształtowane w kontekście takich społeczno-kulturowych wydarzeń XX w. jak:

 

            1. Rozwój ruchów emancypacyjnych i feministycznych kobiet w XIX i XX w.

Ø  Pierwsza fala feminizmu w XIX w. eksponowała słuszne postulaty kobiet domagających się zrównania w prawach i dostępie do życia publicznego na równi z mężczyznami, chodziło głównie o prawa wyborcze, swobodny dostęp do edukacji, możliwości kształcenia się kobiet na wyższych uczelniach.

Rewolucja feministyczna, która zaczęła się  w XIX wieku miała racjonalne podstawy ekonomiczne - „w zmianie trybu życia, przejścia z systemu feudalnego do systemu kapitalistycznego, czy tez z feudalizmu do demokracji, jeśli chodzi o organizację społeczną. Wymagało to większego uczestnictwa kobiet”[1] .

Niestety, rewolucja feministyczna rozwinęła się bez porównania dalej niż postulaty społeczne.

W 1884 r. Engels pisał: „W historii za pierwszorzędny antagonizm należy uznać antagonizm między mężczyzną i kobietą w monogamicznym małżeństwie, a za pierwszorzędny ucisk - ucisk kobiety przez mężczyznę”. Marksistowską ideologię walki klas przełożono na obszar relacji między  mężczyzną i kobietą. Mężczyzn utożsamiono z kapitalistami uciskającymi proletariat czyli kobiety. Słowa Margaret Sanger „Kobieta jest upośledzona przez to, że jest żoną i matką. Trzeba uwolnić kobietę od tego haraczu, od tej pańszczyzny, jaką jest ciąża, rodzenie dzieci, zajmowanie się dziećmi” przyjęto jak wykładnię feminizmu.

Od lat 60. XX wieku nowe ruchy feministyczne postulowały totalne zniesienie ról przypisywanych danej płci, w tym roli żony i matki (tzw. druga fala). Za szczególne sektory swojej aktywności ideowej, feministki przyjęły dziedzinę polityki i nauki.

Ø   W latach 70.  Shulamith Firestone w swej książce The Dialectic of Sex (Dialektyka płci), opublikowanej w 1970 r., modyfikując ideę walki klas, wzywa do „rewolucji klas płciowych” (sex-class revolution): „Aby wyeliminować klasy płciowe, klasa podrzędna (kobiety) musi się zbuntować i przejąć kontrolę nad reprodukcją... To oznacza, że celem rewolucji feministycznej jest nie tylko usunięcie przywilejów mężczyzn, co było celem ruchu feministycznego, lecz wyeliminowanie różnicy między płciami; różnice płciowe nie będą już więcej miały żadnego znaczenia”

[2].

Według Firestone, istotą ucisku kobiet jest macierzyństwo i wychowywanie dzieci. Ci, którzy popierają to stanowisko, uważają, że aborcja na żądanie, antykoncepcja, całkowita wolność seksualna, zatrudnienie kobiet i przetrzymywanie dzieci we wspomaganych przez państwo żłobkach są warunkami koniecznymi do wyzwolenia kobiet. Nancy Chodorow w książce The Reproduction of Mothering twierdzi, że dopóki kobiety będą pełnić funkcje wychowawczo-opiekuńcze, dzieci będą rosnąć, postrzegając ludzkość podzieloną na dwie różne i - według niej - nierówne klasy. Jest to przyczyną tolerowania ucisku  „klasowego”[3].

 

            2. Rewolucja seksualna 1968 r.

Ø  Rewolucja seksualna zintegrowała  cele indywidualistyczne, jak np. „wolna miłość”, kult przyjemności seksualnej, etc., z celami geopolitycznymi. W ramach propagowania antykoncepcji i aborcji, działacze rewolucyjni najpierw odwołali się do argumentu demograficznego (przeludnienie zagraża dobrobytowi i przetrwaniu rodzaju ludzkiego), potem do argumentu związanego z ochroną środowiska (łączyć „przeludnienie” z degradacją środowiska naturalnego), a w końcu do argumentu bezpieczeństwa (AIDS, tak zwaną „niebezpieczną” aborcję i ubóstwo przedstawia się jako zagrożenia bezpieczeństwa.

 

Ø  3. Rewolucja kulturowa

„Trzecim etapem nieuniknionych zmian jest rewolucja kulturowa, bo zarówno feminizm jak i seksualność kształtują kulturę człowieka. Stąd rewolucja kulturowa jest ostatnim wyrazem tej stopniowej, potrójnej przemiany świata, jej wyrazem z kolei jest ideologia genderowa”[4].

Problem, przed jakim stanęli ludzie promujący rewolucję przeciwko rodzinie, polegał na tym, jak wyeliminować „klasy płciowe” (sex classes), które uwarunkowane są biologicznymi różnicami między kobietą i mężczyzną. Rozwiązaniem tego dylematu stały się tezy dr. Johna Moneya z Hopkins University w Baltimore (USA). Do lat 50. słowo „gender” było terminem gramatycznym i wskazywało, czy wyraz jest rodzaju męskiego, żeńskiego, czy nijakiego. Dr Money zaczął go używać w nowym kontekście, wprowadzając termin gender identity, by określić, czy dana osoba czuje się mężczyzną, czy kobietą. Money uważał, że tożsamość płciowa gender identity zależy od tego, jak dziecko było wychowywane, i czasami różni się od płci biologicznej[5].

Kate Millet w swej książce z 1969 r. pt. Sexual Politics (Polityka seksualna) pisała: „... nie ma różnicy między płciami w chwili urodzin. Osobowość psychoseksualna jest więc czymś wyuczonym po narodzeniu”[6].

Ø  Z początkiem lat 90. XX wieku powstały idee głoszące potrzebę zabezpieczenia kobietom możliwości swobodnej ekspresji ich własnej kobiecości, wedle tego, jak same ją rozumieją i chcą wyrażać.

 

Alison Jagger w książce używanej na kursach dla kobiet ukazuje, jaki powinien być pożądany rezultat rewolucji klas płciowych: „Zniesienie rodziny biologicznej wyeliminuje także potrzebę opresji seksualnej. Męski i żeński homoseksualizm oraz pozamałżeńskie stosunki płciowe nie będą już postrzegane w optyce liberalnej jako opcje alternatywne... Sama „instytucja” współżycia płciowego, gdzie kobieta i mężczyzna odgrywają określone role, zniknie. Ludzkość będzie mogła wreszcie powrócić do swej naturalnej, wielopostaciowej i perwersyjnej seksualności.

 

 

Do 1990 r. w dokumentach ONZ kładziono nacisk na wyeliminowanie wszelkich form dyskryminacji kobiet, lecz w latach 90. problem gender zajął główne miejsce. W broszurze ONZ-owskiej agencji INSTRAW, zatytułowanej Gender Concepts, pojęcie gender definiowane jest jako „system ról i stosunków między kobietą i mężczyzną, który nie jest zdeterminowany biologicznie, lecz zależy od kontekstu społecznego, politycznego i gospodarczego. Tak jak płeć biologiczna jest dana, tak gender jest wytworem”.

 

 

II. TWÓRCY IDEOLOGII

Wśród twórców ideologii gender wymienia się Johna Moneya (użył terminu gender w 1955 roku w kontekście medycznym opisując anomalię hermafrodytyzmu) oraz amerykańskiego psychoanalityka Roberta Stollera, który rozróżnienia na sex i gender dokonał w jednej ze swoich książek.

 

Dr John Money (1921 – 2006) – kontrowersyjny psycholog i seksuolog amerykański związany z Uniwersytetem w Baltimore, znany jest z radykalnych poglądów na temat płci. Twierdził , że dziecko nie rodzi się z płcią, która do pewnego momentu jest płynna, ale nabywa ją przez wychowanie i socjalizację, a co za tym idzie, może być ona zmieniana przez odpowiednią interwencję behawioralną[7].

 

Większość badaczy jest zgodna, że źródeł rozdzielenia pomiędzy płcią biologiczną (sex) i kulturową (gender), a zarazem początków pojęcia i teorii gender, należy doszukiwać się wcześniej.  Zazwyczaj przypisuje się to amerykańskiej socjolog zajmującej się antropologią kulturową Margaret Mead, autorki książki „Płeć i charakter w trzech społecznościach pierwotnych”, w: Trzy stadia, t. 3, Warszawa 1986[8].

 

Margaret Mead (1901 – 1978) – była biseksualna – ustaliła w toku swoich badań nad różnymi plemionami, że wszystkie cechy osobowości, które kategoryzujemy jako męskie bądź kobiece, są luźno powiązane z płcią biologiczną i nie wynikają z natury ludzkiej, lecz na drodze socjalizacji kształtuje je kultura. Nie znała ona terminu gender, który pojawił się później, ale przyczyniła się do wytyczenia jego zakresu semantycznego. Jej opisy „wolnej miłości” u ludów pierwotnych miały wpływ na rewolucję seksualną lat 60. XX wieku[9].

 

Margaret Sanger (1879–1966)  widziała w macierzyństwie „niewolnictwo reprodukcji”, z którego pragnęła uwalniać kobiety[10].  Twierdziła, że to kobieta jest właścicielką swojego ciała i swojej płciowości i może nimi zarządzać tak, jak jej się to podoba i jak sama zadecyduje. Zanegowała obiektywny porządek dotyczący prokreacji i macierzyństwa. Swoje idee czerpała z natchnienia marksistowskich koncepcji ucisku i wyzwolenia, była promotorką antykoncepcji, kontroli urodzin i „wolnej miłości”. Opowiadała się za sterylizacją i przymusową aborcją ze względu na kryterium rasowe oraz dla ludzi chorych psychicznie i genetycznie, a także pochwalała tezy nazistowskiego programu eugenicznego. Zainteresowała G. G. Pinkusa podjęciem badań nad syntezą tabletki antykoncepcyjnej. G.G. Pinkus, amerykański biolog, uchodzi za twórcę pierwszej tabletki antykoncepcyjnej dopuszczonej do obrotu w USA w 1960 roku, a w Polsce  w 1966 roku[11].

 

Simone de Beauvoir (1908 – 1986) i jej słynne już dziś zdanie, że „Nikt nie rodzi się kobietą, tylko się nią staje” pochodzące z książki napisanej w 1949 roku pt. Le Deuxième sexe (Druga płeć). De Beauvoir widziała w kobiecości coś, co nie jest powiązane genetycznie z bazą biologiczno–psychiczną jej płci, ale coś, co określić można jako konstrukt społeczny czyli kulturowy wytwór. Jaka będzie kobieta i jej kobiecość zależy od niej samej: jeśli podda się tradycji i religii i będzie pasywna, to utożsami się ze stereotypem społecznym stając się żoną i matką, a jeśli zdobędzie się na aktywizm i odwagę, to ma szansę „prawdziwego” wyzwolenia, posiadania siebie oraz wpływania na swoje przeznaczenie. Z biografii S. de Beauvoir można się dowiedzieć, że nosiła piętno odrzucenia ze strony ojca, który chciał mieć syna a potem odrzucenia obydwojga rodziców za swój frywolny moralnie sposób życia. Była bardzo inteligentna. W młodości odrzuciła Boga i moralność mieszczańską jako konsekwencję buntu wobec rodziców. Żyła w „wolnym związku” z filozofem – egzystencjalistą J. P. Sartre'm, w którym nie praktykowano wierności seksualnej. Nie chciała mieć dzieci, kilkakrotnie poddawała się aborcji, nawiązywała także uczuciowe związki homoseksualne a instytucję małżeństwa porównywała do prostytucji. Mimo głoszonych przez siebie poglądów na temat ucisku kobiet przez mężczyzn, sama wyszła za mąż, a po jego śmierci została obok niego pochowana w 1986 roku w Paryżu[12].

 

Judith Butler (ur. 1956) – amerykańska profesor literaturoznawstwa i aktywna lesbijka, w swojej książce pt. Gender Trouble: Feminism and The Subversion of Identity 1990, zaostrza opozycję pomiędzy sex a gender, formułuje koncepcję performatywności płci oraz tworzy tzw. queer theory. Butler radykalizując dotychczasową dychotomię sex i gender, uznaje nawet samo istnienie płci biologicznej jako dyskursywne i kulturowe, ponieważ nawet biologia jest zależna i powinna być (oraz – według tej autorki – jest faktycznie) rozpatrywana w kulturowo – społecznym kontekście. Z tego powodu płeć biologiczna stanowi wyłącznie retrospektywny produkt płci kulturowej, tworzący iluzję jej naturalności, organiczności i pierwotności. To oznacza, że zarówno płeć kulturowa jak i sposób rozumienia płci biologicznej są konstruktami społecznymi”[13].

 

 

 

III. DZIAŁANIA GENDER NA ŚWIECIE

 

 

W ostatnich latach idee teorii genderowej wyszły z podziemi i rozpoczęły oficjalną działalność

Dziś jej założenia funkcjonują oficjalnie w najróżniejszych obszarach i sektorach życia społecznego i mają zasięg globalny, są realizację uzgodnień, np.:

Ø  konferencji ONZ w Bukareszcie nt. ludności (1974), podczas której zastąpiono (i dalej się zastępuje w następnych dokumentach ONZ) słowo rodzice określeniami typu para i jednostki, pojęcia planowania rodziny oderwane jest od jego kontekstu małżeńskiego i rodzinnego[14];

Ø  konferencji ONZ w Kairze nt .problemów ludnościowych (1994) ze swoimi  sztandarowym pojęciem zdrowia reprodukcyjnego[15];

Ø  konferencji ONZ w Pekinie nt. kobiet (1995), która wprowadziła pojęcie gender jako społeczno– kulturową tożsamość płci i narzuciła je w formie nowej normy społeczno–ekonomiczno–politycznej, nadając współczesnej kulturze cechę uniseksualności oraz dając pole praktycznie nieograniczonej możliwość wyboru orientacji seksualnej[16];

Ø  Pojęcie gender mainstreaming zostało spopularyzowane w 1997 roku, po tym jak w Amsterdamie uznano je za jeden z oficjalnych celów polityki Unii Europejskiej. Tak więc w politykę tak rozumianego równouprawnienia kobiet i mężczyzn zaangażowana jest także Unia Europejska z całym potężnym aparatem finansowym, logistycznym i instytucjonalnym. Ukształtowano pojecie gender mainstreaming, poprzez które rozumie się „włączenie polityki płci do działań z zakresu polityki, ekonomii itp. W praktyce oznacza ocenę prawa, działań i programów pod kątem ich wpływu na pozycję kobiet i mężczyzn. Jako jedna z wytycznych Unii Europejskiej, również w Polsce[17].

Ø  W 1994 r. Międzynarodowa Federacja Planowanego Rodzicielstwa (IPPF), która odegrała pionierską rolę w promocji „wolnej miłości”, dostępu do antykoncepcji, aborcji i zapłodnień in vitro w uregulowania prawne, wydała Kartę Praw  Seksualnych i Reprodukcyjnych[18] poddającą reinterpretacji aż 12 praw z Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (1948) i innych dokumentów międzynarodowych.

Ø  Karta ta wydana została w celu kontroli i instytucjonalnego zabezpieczenia wypełniania postulatów polityki seksualnej i reprodukcyjnej przyjętej na konferencjach kairskiej i pekińskiej oraz monitorowania działań rządów w celu wdrażania nowej ideologii w struktury społeczne i ustawodawcze. Te ustalenia narzucono krajom afrykańskim w tzw. protokole z Maputo (2003), który otwiera pod pozorem „praw kobiet” m.in., wprost nieograniczoną dostępność w Afryce do aborcji zagwarantowaną instytucjonalnie.

 

 

 

IV. STRUKTURY GENDER

 

 

Ruch wcielający w życie ideologię gender ma charakter międzynarodowy. Ważną strukturą jest International Planned Parendhood Federation

[19], która działa w 172 krajach, ma miliony wolontariuszy oraz ok. 30 tys. osób zajmujących przywódcze stanowiska. Finansowana jest przez koncerny proaborcyjne i antykoncepcyjne oraz wszelkie lobby homoseksualne.

 

 

W Polsce działa Federacja na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny (przewodnicząca Wanda Nowicka).

Federacja na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny powstała 15 maja 1992 roku[20]. Federacja domaga się zrównania szans kobiet i mężczyzn, w tym prawa kobiet do świadomego macierzyństwa: rzetelnej wiedzy na temat seksualności człowieka, dostępu do antykoncepcji, prawa do dobrej jakości diagnostyki prenatalnej i opieki nad płodem, prawa do przerywania ciąży. Inicjuje wiele akcji i prowadzi własny telefon zaufania. Przy Federacji działa nieformalna Grupa Edukatorów Seksualnych "Ponton"

, która zajmuje się tzw. edukacją rówieśniczą i prowadzi pogadanki w szkołach, a także poradnictwo dla młodzieży.

 

 

Federacja należy do Polskiej Koalicji Social Watch

[21].

 Od 1999 roku Federacja posiada status organizacji doradczej przy Radzie Społeczno-EkonomicznejONZ. Organizacja w latach 2004-2010 była wspierana finansowo m.in. przez firmę G. R. produkującą leki wczesnoporonne oraz organizację IPAS, producenta narzędzi stosowanych w zabiegach aborcji, które zlecały jej prowadzenie kampanii promujących jej produkty.

 

Polska Koalicja Social Watch została powołana do życia w czerwcu 2008.  Jej celem jest monitorowanie wdrażania przez rząd polski międzynarodowych zobowiązań dotyczących rozwoju społecznego oraz równości płci.   Social Watch jest siecią organizacji zrzeszającą członków w ponad 60 krajach na całym świecie. Powstała w 1995 roku, by stworzyć "miejsce spotkań dla organizacji pozarządowych zajmujących się zagadnieniami społecznymi i zwalczaniem dyskryminacji ze względu na płeć" i w celu wpływania na ONZ, by spełniał on dane przez siebie obietnice.

Funkcjonowanie Koalicji jest koordynowane przez Koalicję KARAT. Poza nią w jej skład wchodzą takie organizacje jak:

-        Amnesty International;

-        Stowarzyszenie Współpracy Kobiet, NEWW;

-        Stowarzyszenie Interwencji Prawnej;

-        Fundacja Dzieci Niczyje;

-        Fundacja TUS;

-        Federacja na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny;

-        Kampania Przeciw Homofobii;

-        Polska Sekcja Międzynarodowej Komisji Prawników;

-        Towarzystwo Demokratyczne Wschód;

-        Instytut Globalnej Odpowiedzialności;

-        Polskie Towarzystwo Prawa Antydyskryminacyjnego;

-        Stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce.

Catholics for Choice (Katolicy na rzecz Wyboru, CFC)[22]  – jest  to amerykańskaorganizacja założona w 1973, mająca służyć jako "głos dla katolików, którzy wierzą, że tradycja katolicka wspiera prawa moralne i ustawowe kobiet do podążania za własnym sumieniem w sprawach seksualności i zdrowia reprodukcyjnego". Organizacja została założona kiedy Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych wydał wyrok w sprawie Roe przeciwko Wade, uznając, że prawo kobiety do przerywania ciąży wynika z jej prawa do prywatności. Według założycieli biskupirzymskokatoliccy nie reprezentują wszystkich katolików w poglądach na aborcję. Pierwszym prezesem (do 1979) był o. Joseph O'Rourke SJ, który w roku 1974 został wydalony z zakonu jezuitów i przeniesiony do stanu świeckiego. Obecnie na czele organizacji stoi Jon O'Brien. Początkowo organizacja działała wyłącznie na terenie USA, by następnie rozszerzyć swój zasięg również na inne kraje, w szczególności z obszaru Ameryki Południowej i Afryki. Organizacja wydaje czasopismo Conscience. CFC współpracuje m.in. z Europejską Federacją Humanistyczną[23].W Europie analogicznymi organizacjami i ruchami są przede wszystkim Międzynarodowy Ruch "My jesteśmy Kościołem" (wywodzący się z Austrii), "Kościół od dołu" (Niemcy) czy grupa "Golias" (Francja). Na przełomie 2007 i 2008 roku organizacja skróciła swoją nazwę z Catholics for a Free Choice (Katolicy na rzecz wolnego wyboru) na Catholics for Choice. Jedną z bardziej znanych akcji była ogólnoświatowa kampania edukacyjna zainicjowana w 2001 - Condoms-4Life, mająca na celu uświadomienie problemu związanego z kościelnym zakazem używania prezerwatyw. W ramach akcji kolportowano m.in. kartki i wklejki z napisami "Dobrzy katolicy używają prezerwatyw". Kampanię poparli także niektórzy biskupi, jak bp Albert Rouet z Francji oraz bp Kevin Dowling z Afryki Południowej.

 

Główne założenia CFFC:

-         legalna aborcja;

-         rozszerzenia dostępu do antykoncepcji;

-         rozszerzenie zasięgu usług dostarczanych przez katolicki system opieki zdrowotnej;

-         nieskrępowane badanie ludzkiej seksualności;

-         uświadamianie o zagrożeniu HIV i AIDS;

-         badanie zróżnicowania opinii w tradycji katolickiej;

-         współzawodniczenie z kampaniami publicznymi grup religijnych konserwatystów;

-         dążenie do zwiększenia roli kobiet w Kościele;

-         wspieranie idei zniesienia celibatu;

-         usunięcie Stolicy Apostolskiej ze stanowiska stałego obserwatora przy ONZ.

Po elekcji Benedykta XVI CFFC zainicjowało projekt Pope-Watch.org w ramach którego podejmowano naciski na papieża, aby m.in.:

-        anulował nauczanie kościelne o antykoncepcji;

-        przeznaczył 25% wyższych stanowisk w Watykanie dla kobiet (akcja afirmatywna);

-        wprowadził celibat jako opcjonalny;

-        reintegrował z Kościołem społeczność żonatych księży katolickich;

-        spotkał się z ofiarami nadużyć seksualnych w Kościele;

-        promował "intelektualną i teologiczną wolność myśli w Kościele".

 

Teorie genderowe weszły także w programy nauczania kilkunastu uczelni w Polsce[24].

W ostatnim czasie pojawiła się informacja o zajęciach z zakresu problematyki  gender na KUL-u. Zajęcia te będą realizowane we współpracy z Ośrodkiem Brama Grodzka TeatrNN. Jak KUL wyjaśnia swoją współpracę z Ośrodkiem Brama Grodzka? „Teksty kultury i animacja sieci”, kierunek na którym będą realizowane zajęcia, to kierunek mający przygotowywać do kulturowego zagospodarowywania tych obszarów współczesności, które wiążą się z postępującą "cyfryzacją" i "usieciowieniem” życia, ale także do twórczych działań opartych na wartościach, które zostały nam przekazane i nawiązujących do dorobku przeszłości

[25].

 

 

 

 

V.  ZAŁOŻENIA IDEOLOGII  GENDER I JEJ WDRAŻANIE

 

 

 

GENDER

Ø  wychodzi z założeń antropologicznych określających człowieka wyłącznie przez pryzmat jego seksualności, przy czym płeć ich zdaniem ma charakter jedynie kulturowy, stąd przyjmowanie biologicznych uwarunkowań płci jest dyskryminacją;

Ø  tradycyjna rodzina jest już przeżytkiem, należy przyjąć pięć równorzędnych modeli życia: homoseksualistów, lesbijek, biseksualistów, transseksualistów i heteroseksualistów;

Ø  należy dążyć do całkowitej, niczym nieograniczonej wolności w wyborze partnerów seksualnych niezależnie od ich płci; każdy ma prawa seksualne i reprodukcyjne (pod tym pojęciem rozumie się antykoncepcję i aborcję, macierzyństwo jest ujmowane jako największe zniewolenie kobiety itp.).

Ø  Jedną z metod wdrażania w życie tych idei jest propagowanie rozwiązłego życia dzieci i młodzieży poprzez tzw. seksualizację ( z którą rzekomo walczą). Szeroko zakrojone akcje w tym zakresie – wobec braku zdecydowanego sprzeciwu, a także nieświadomości rodziców i dyrektorów szkół - coraz odważniej i coraz skuteczniej są prowadzone w przedszkolach, szkołach, placówkach wychowawczych, na uniwersytetach przez młodzieżowych wolontariuszy gender, tzw. edukatorów seksualnych.

 

Ideologia gender oddziałuje poprzez cztery główne kanały:

Prawodawstwo, które chce m.in. zalegalizować związki jednopłciowe, wprowadzić zmianę definicji rodziny i pozwolić osobom tej samej płci na wychowywanie  potomstwa.

 

Psychologia. W promowanie ideologii gender zaangażowali się nawet niektórzy profesorowie z tej dziedziny . Na uniwersytetach powstały gender study. Głosi się tam, że  rodzina jest już przeżytkiem, że nie ma znaczenia, czy dziecko jest wychowywane przez gejów czy lesbijki, bo jest w takich strukturach równie szczęśliwe i równie dobrze się rozwija, jak dziecko wychowywane kiedyś w tradycyjnej rodzinie. Przemilcza się badania, które wskazują na tragiczne, negatywne skutki w życiu osób wzrastających w tego typu środowiskach, wskazujące wskazujące na tendencje samobójcze, zaburzenia w poczuciu tożsamości, depresje, wykorzystywanie seksualne, molestowanie … 

 

Kultura i sztuka. Nawet w czasach najbardziej radykalnego komunizmu ideologia nie była tak bezwzględnie  wplatana w wątki filmów i seriali (tu szczególnie widoczna jest promocja homoseksualizmu), jak obecnie wplata się ideologię gender. W tym zakresie przekraczane są nie tylko wszelkie granice przyzwoitości, ale wmawia się społeczeństwu, że czyni się to to w imię jakiegoś dobra (przykładem ostatni żenujący wręcz „Marsz Szmat”, przedstawiany jako rzekoma forma walki o obronę kobiet przed gwałtami – a jeśli przyjąć, że rzeczywiście tak, to w jakim celu zaproszenie było też kierowane do … sutenerów). 

Medycyna i działania osób związanych ze służbą zdrowia – to  promowanie prawa do aborcji, antykoncepcji, zapłodnienia in vitro, chirurgicznej i hormonalnej zmiany płci. O wiele tańsza, zdrowsza, skuteczniejsza niż in vitro jest naprotechnologia. Niestety nie jest ona wspierana, a wręcz jest przemilczana, podczas gdy  in vitro traktuje się – wbrew oczywistym faktom medycznym dotyczącym niskiej skuteczności medycznej - jako  najskuteczniejszą pomoc w posiadaniu potomstwa. W ramach tych oddziaływań nurtu gender  antykoncepcję promuje się jako coś, co rzekomo służy dobru małżonków, zupełnie przemilczając jej negatywne skutki zdrowotne, aż do śmierci kobiety włącznie. Nie mówi się tu o niszczeniu więzi małżeńskiej, o tym, że wiele z tych środków ma charakter wczesnoporonny. Podczas gdy naturalne planowanie rodziny – zdrowe, ekologiczne, naukowo uzasadnione, służące umacnianiu więzi małżeńskiej  - jest ośmieszane!

W ramach wdrażania ideologii gender dyskredytuje się tych naukowców, którzy zajmują się promocją znaczenia małżeństwa jako związku kobiety i mężczyzny, rodziny, problematyką homoseksualizmu (który zdaniem ideologów gender ma być rzekomo nieuleczalny, gdyż nastawień homoseksualnych nie można zmienić)[26].

Tymczasem wiele badań przeprowadzonych na całym świecie potwierdza, że obecność ojca i matki jest konieczna w prawidłowego rozwoju dziecka.

Natomiast  teorie dr. Moneya zostały zdyskredytowane przez badania naukowe dotyczące rozwoju mózgu. Badania prenatalne wykazały, że już przed urodzeniem mózgi chłopca i dziewczynki znacznie się różnią, co ma wpływ m.in. na różne postrzeganie ruchów, kolorów i kształtów. Sprawia to np., że u chłopca istnieje „biologiczne przygotowanie” do używania męskich zabawek, a u dziewczynki - kobiecych. Kobiety, począwszy od łona matki, są wyposażane w szczególną wrażliwość na innych ludzi, która potrzebna jest w pełnieniu roli matki. Naukowcy, którzy badają najwcześniejsze etapy rozwoju dziecka oraz rozwój ludzkiego mózgu, są zaniepokojeni, że odkrycia dotyczące znaczenia więzi między matką a dzieckiem są ignorowane przez tych, którzy chcieliby widzieć kobietę jedynie jako siłę roboczą, a dzieci w żłobku.

Podobnie zdyskredytowane zostały badania dotyczące rzekomego braku negatywnych skutków u osób wychowywanych przez partnerów w związkach  jednopłciowych.

Według prof. Lynna Wardle’a: „Większość badań dotyczących rodzicielstwa homoseksualistów opiera się na dokumentacji niedostatecznej z punktu widzenia ilościowego, wadliwej metodologicznie i analitycznie (some of little more than anecdotal quality), a co za tym idzie, stanowi bardzo słabą bazę empiryczną, aby decydować o polityce społecznej”[27].

Negatywne skutki wzrastania w środowisku gejów i lesbijek ujawnił Mark Regnerus z Uniwersytetu w Teksasie, który w ostatnim czasie przedstawił wyniki badań na grupie blisko 3 tysięcy osób. Badania te wskazują na tendencje samobójcze, problem wykorzystywania seksualnego, zaburzenia tożsamości u osób wychowywanych w związkach gejów i lesbijek.

Na całym świecie, także w Polsce, zabrania się przekazywania informacji o możliwościach terapeutycznych dla osób homoseksualnych, a także przekazuje się nieprawdziwe informacje dyskredytujące ich skuteczność.

 

 

 

VI. PODSTAWOWE  FORMY  DZIAŁAŃ  EDUKATORÓW  SEKSUALNYCH

 

       W POLSCE

 

 

1.      Edukatorzy seksualni (PONTON, JASKÓŁKA, NAWIGATOR) są zapraszani do szkół, placówek wychowawczych, a nawet katolickich uczelni, czy parafii w wyniku braku wiedzy dotyczącej tego, kim są i jak działają oraz wskutek powszechnej nieznajomości ideologii gender, lub też dlatego, że na pytanie (ważne dla wielu rodziców), czy osoby prowadzący zajęcia są katolikami – odpowiadają twierdząco (założycielka jest członkiem organizacji Katolicy na Rzecz Wyboru, o której wcześniej była mowa).

2.       Edukatorzy seksualni  są zapraszani w ramach organizowanych  tzw.  zajęć dodatkowych. Podjęli oni walkę z przedmiotem wychowanie do życia w rodzinie poprzez ośmieszanie treści wykładanych w ramach tego przedmiotu, czy ośmieszanie osób prowadzących tego typu zajęcia.

 Tymczasem wiele badań przytaczanych także na konferencji wskazuje na to, że realizacja tego przedmiotu w Polsce przyniosła dobre efekty, zarówno w wymiarze kształtowania pozytywnych postaw, jak i przeciwdziałania negatywnym zjawiskom w tej dziedzinie.

3.      W czasie zajęć edukatorzy seksualni m.in.:

Ø    uczą, że masturbacja jest źródłem dobrostanu fizycznego, psychicznego i duchowego, jest powszechna (według ich danych – uprawiana przez 97% społeczeństwa), jest podstawowym prawem każdego człowieka;

Ø   promują odrażające książki, uderzające  w niewinność i godność dziecka, których czytanie jest traumatycznym przeżyciem – także dla dorosłych, a które powodują zranienia niejednokrotnie na całe  życie;

Ø  uczą, jak można oszukiwać rodziców oraz lekarzy, domagając się należnej dzieciom antykoncepcji;

Ø  uczą tego, że każdy ma prawo wyboru tylu partnerów seksualnych, ilu zechce i jakiej zechce płci bez względu na ich wiek!

Ø  promują zachowania homoseksualne, a brak ich akceptacji przedstawiają jako homofonię, z którą należy walczyć;

-        W edukacji seksualnej nie pojawiają się w ogóle takie słowa jak: piękno, dobro, miłość, także małżeństwo, rodzina. Dziecko w ich wizji jest jedynie ciężarem.

W tej koncepcji wizja człowieka sprowadzona jest jedynie do sfery genitalnej.

 

 

 

 

 

VII. KSZTAŁCENIE EDUKATORÓW SEKSUALNYCH I STAWIANE

        PRZED NIMI ZADANIA

[28]

 

 

 

Co można zaserwować uczniom „na przełamanie lodów”:

-Przynieść walizeczkę z seks-gadżetami do zabawy (pomysł ze Szwajcarii), wśród nich plastikowy penis w stanie wzwodu i pluszowa rozchylająca się wagina.

(Sprawdzić, czy Janusz Palikot pożyczy wibrator).

-Aby przełamać wstydliwość zebrać na tablicy listy wszystkich znanych (również wulgarnych) określeń na stosunek seksualny i organy seksualne (pomysł stosowany w łódzkich szkołach przez grupę „Jaskółka”

-Wraz z uczniami wybrać lidera klasowego Seks-klubu.

 

Przykładowe tematy lekcji:

-Masturbacja jest OK (zagraniczne filmy animowane pokazujące masturbującą się młodzież)

-Pigułka antykoncepcyjna lekiem na każde zło.

-Pigułka „po” (Jak ją zdobyć?)

-Seks- co lubię? A czego jeszcze nie znam? Anonimowe wypełnianie kwestionariuszy.

-Prawa seksualne dla dzieci w dokumentach międzynarodowych.

-Europejskie wzory: szwedzki, holenderski, duński (legalna pornografia, prostytucja, aborcja, małżeństwa tej samej płci, itd.)

-Czy w twoim mieście już działa lokalny Femen[29]? Jak go założyć? (dla grupy dziewcząt) Jak chłopcy mogą go wspierać?

-Pisanie listu do Putina w obronie Pussy Riot. (Uzgodnić z nauczycielkami języków czy można listy przełożyć na rosyjski i angielski)

- Lesbijka na lekcji- zadawanie pytań.

 

Przykładowe zadania domowe:

-Opisz swój sen erotyczny.

-Przeprowadź wywiad z rodzicami. Zapytaj ich, jakich seks-gadżetów próbowali (jeśli żadnych, namów ich na wspólną wizytę w sex shopie)

-Naucz się na pamięć telefonu do Federacji na Rzecz Kobiet i Planowania Rodziny i lokalnego Towarzystwa Rozwoju Rodziny (podobne pomysły z USA) i polub na Facebooku.

-Odmień wyrazy: marszałkini i wicemarszałkini przez wszystkie przypadki. 

-Przeprowadzić wywiad z Robertem Biedroniem, Wandą Nowicką, Anną Grodzką dla szkolnej gazetki.

-Obowiązkowy udział w Paradzie Równości w przebraniu (do uzyskania zaliczenia przedmiotu). Przygotować kreatywne transparenty.

- Mój przyjaciel gej (może być postacią fikcyjną).

-dla chłopaków- przygotuj z kolegą scenkę z cyklu „coming out” jak opowiadacie rodzicom, że zamierzacie wspólnie zacząć uprawiać gejowski seks.

-dla dziewczyn – przygotuj tekst jak przedstawić delikatnie przyjaciółce, że od wczoraj łączy cię seks z inną koleżanką.

 

Klasowe wycieczki: 

-Wyjście do sex shopu.

-Odwiedzenie biur poselskich Wandy Nowickiej, Roberta Biedronia i Anny Grodzkiej (zapytać, czy p. Wanda ma do rozdania prezerwatywy dla kobiet).

-Fotografowanie kopulujących zwierząt w zoo (można z tego zrobić konkurs).

-wyjście na warsztaty o miłości lesbijskiej i gejowskiej.

 

 

 

 

 

Przykładowe tematy na Olimpiadę Wiedzy o Seksualności Człowieka:

(pomysł Wandy Nowickiej z projektu ustawy wprowadzającej edukację seksualną do szkół):

-Dlaczego należy obniżyć wiek  legalnego uprawiania seksu?

-Dlaczego homoseksualizmu nie można leczyć?

-Jak rozpoznać homofoba?

-Mój pierwszy raz.

-Jak rozwijać porno-kompetencje czyli analiza pism erotycznych.

-Rola Ciccioliny w polityce Włoch.

-Aborcja jako prawo człowieka.

-Dlaczego jestem lesbijką.

-Recenzja nagrodzonego filmu w Cannes (o miłości lesbijskiej).

-Seks- usługi w domach spokojnej starości – receptą na samotność w jesieni życia

 

 

MITY zamieszczone  na stronie edukatorów seksualnych (m.in.):

 

Mit 7: Dziecko nie powinno chodzić na zajęcia z edukacji seksualnej, jeżeli godzi to w uczucia religijne rodziców
Trybunał Praw Człowieka w 1976 r. orzekł, że państwo musi zagwarantować obywatelom bezstronną edukację. Rodzice mają prawo do wychowywania dziecka zgodnie ze swoimi przekonaniami, jednak w szkole powinno się przekazywać wiedzę w sposób obiektywny i pluralistyczny, czyli uwzględniający różne stanowiska. Takie wychowanie nie godzi w niczyje uczucia.

 

Mit 8: Osoba prowadząca zajęcia ma prawo do nauczania zgodnie ze swoim sumieniem
Wiedzę należy przekazywać w sposób obiektywny, zgodny ze współczesnymi standardami naukowymi. Podczas lekcji niedopuszczalne jest przekazywanie jedynie własnego zdania ani indoktrynacja na rzecz „jednego słusznego” światopoglądu. Każdy człowiek ma prawo do rzetelnej informacji i nie musi wysłuchiwać osobistego zdania nauczyciela.

 

 

VIII. OSTATNIE PRÓBY INSTYTUCJONALNEGO WDRAŻANIA  GENDER

 

          W POLSCE

Dnia 22 kwietnia 2013 roku na konferencji, z udziałem Ministerstwa Edukacji i Zdrowia, były omawiane Standardy Edukacji Seksualnej WHO.

Zakładają one, że:

-         dzieci powinny być poddane edukacji seksualnej już przed czwartym rokiem życia;

-         między 9 a 12 rokiem życia dziecko powinno nauczyć się „skutecznie stosować prezerwatywy i środki antykoncepcyjne w przyszłości” oraz powinno umieć „brać odpowiedzialność za bezpieczne i przyjemne doświadczenia seksualne”;
- między 12 a 15 rokiem życia dziecko powinno potrafić samo zaopatrywać się w antykoncepcję;

-         powyżej 15 roku życia można dziecku dodatkowo wpoić „krytyczne podejście do norm kulturowych/religijnych w odniesieniu do ciąży, rodzicielstwa itp.”[30].

 

Dnia 24 maja 2013 roku w gmachu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, minister do spraw równości Agnieszka Kozłowska-Rajewicz zaprezentowała Krajowy Program Działań na Rzecz Równego Traktowania na lata 2013-2015

[31], rzekomo szeroko od roku społecznie konsultowany..

W ramach programu, pod pozornie pozytywnymi hasłami budowania bezpieczeństwa społecznego, przeciwdziałania dyskryminacji w ramach tzw. lekcji równości, kryje się ideologia prowadząca do zniszczenia jednostki i rodziny, a w efekcie do unicestwienia społeczeństwa. Program był, jak go przedstawiono - szeroko społecznie konsultowany. W ramach tego programu, który jest już na etapie uzgodnień międzyresortowych, podano przedmioty szkolne, poprzez które realizatorzy programu mają oddziaływać:  Należą do nich: Biologia, Historia,  Język polski, Religia, Wychowanie do życia w rodzinie oraz  Wiedza o społeczeństwie. Postulaty w tym zakresie mają mieć charakter „kształcenia obowiązkowego dzieci i młodzieży na wszystkich etapach” Tematyka ta ma być uwzględniona w „Standardach kształcenia i doskonalenia nauczycieli” oraz w ofercie ośrodków doskonalenia nauczycieli na różnych poziomach, także w zakresie studiów podyplomowych. Szczególne zaniepokojenie budzi zobowiązywanie nauczycieli do zapraszania do szkół edukatorów seksualnych oraz pomysł tworzenia stanowisk tzw. pełnomocników śledzących wdrażanie programów genderowskich w szkołach.

 

 

IX. POSTAWY W POLSKIM SPOŁECZEŃSTWIE WOBEC IDEOLOGII

 

      GENDER

Coraz głębsze wchodzenie do Polski ideologii gender jest możliwe, gdyż większość naszego społeczeństwa nigdy o gender nie słyszała, a jeśli nawet ktoś zetknął się z tym terminem, to najczęściej nie zna podstawowych założeń oraz zasad działania tego ruchu. Natomiast tym osobom, które znają idee gender wydają się one tak absurdalne, iż są przekonane, że Polsce zupełnie nie grozi ich przyjęcie, stąd też nie uświadamiają sobie grozy i powagi sytuacji, w jakiej jednak Polska aktualnie się znalazła.

Należy tutaj zauważyć, że absurd tej ideologii faktycznie skazałby ją na brak istnienia, jednakże praktyka wskazuje, że jest ona krok po kroku, tzw. „metodą salami” aplikowana odgórnie poprzez akty prawne, czego kulisy odsłoniły ostatnie naciski na Ministerstwo Edukacji. Apelowano m.in. o  zmiany w polskich podręcznikach, postulując wprowadzenie „nietradycyjnego” modelu rodziny; innym przykładem są projekty wprowadzania obowiązkowej edukacji seksualnej od 4 roku życia dziecka, zakładając także, że młodzieży należy wpoić „krytyczne podejście do norm kulturowych/religijnych w odniesieniu do ciąży, rodzicielstwa itp.".

Z drugiej także strony - u osób znających dobrze formy aktywności i determinację ideologów gender - spotyka się przekonanie o tak wielkim zagrożeniu, iż pojawia się postawa wielkiej bezsilności i niemocy jakiejkolwiek obrony. Rozwiązanie problemu utrudnia powszechny brak znajomości praw chroniących rodzinę gwarantowanych przez naszą Konstytucję.

 

ANEKS

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PRZED WDRAŻANIEM IDEOLOGII GENDER CHRONI POLSKĘ KONSTUTUCJA RP

Art. 48 ust. 1 ustawy zasadniczej stanowi, iż to „rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami". Wyrażona w ten sposób, uznana powszechnie przez orzecznictwo i doktrynę konstytucyjna zasada prymatu rodziców w wychowaniu dzieci jest logiczną konsekwencją i uszczegółowieniem przyjętej w polskim prawie zasady autonomii rodziny, którą należy rozumieć przede wszystkim jako autonomię względem wpływów państwa. Powyższe łączy się z wyrażonym w art. 53 ust. 3 Konstytucji RP prawem rodziców do zapewnienia dzieciom wychowania moralnego zgodnego z własnymi przekonaniami.