Kobieta wnętrza Biblii

Kobieta Wnętrza Biblii
Cwi Freeman
Istnieje zewnętrzna Biblia – historia mężczyzny i kobiety, wojen i cudów. I istnieje wewnętrzna Biblia, zgodnie ze starożytnymi tradycjami, w której każde słowo odkrywa niezgłębioną mądrość, piękno i światło.
Z zewnątrz, biblijna kobieta wydaje się odgrywać jedynie podległą rolę w dramacie zdominowanym przez mężczyzn.
Z wewnątrz wyłania się historia mężczyzn manipulowanych przez silne kobiety i żywionych kobiecymi wartościami. Opowieść, która wyjawia wewnętrzną jakość kobiecości, która przekracza umysły mężczyzn.
To jest sekret słów mądrości Salomona: "Kobieta dzielna jest koroną swojego męża". Tak jak korona jest ponad głową i poza nią, tak też wewnętrzne światło kobiecości tkwi w esencjonalnej wartości, w miejscu, które umysł nie może dotknąć.

1) Chawa (Ewa)
"Wtedy Adam nazwał swoją żonę Chawa, gdyż była matką życia". (Księga Rodzaju 3:20)
Była inną stroną obrazu B-ga. Gdyż B-g nie jest tylko niezmierzonym światłem, poza wszystkimi rzeczami. B-g jest czymś, co jest tutaj teraz, wewnątrz wszystkich rzeczy, dając im życie, będąc czymkolwiek one są. W swoim źródle powyżej, jest jak "Szechina" -- Boska Obecność, Która Zamieszkuje Wewnątrz.
To doprowadziło ziemską Chawę do zjedzenia owocu: to tęsknota by być wewnątrz, by doświadczyć smaku życia, by być w nim zanurzoną. Na tym polegała jej transgresja -- przeniosła się z tego, co jest domeną B-skości do świata, w którym wszystko, co jest realne jest tu i teraz, gdzie nie ma punktu obserwacyjnego, które rozróżnia dobro od zła, nie ma światła, które by rozróżniało owoce od ich łupiny. I zabrała z sobą Szechinę i uwięziła Ją, podczas gdy nastąpiło spustoszenie poprzez kosmos.
Lecz pragnienie leżące za jej transgresją było świętym pragnieniem Szechiny by przeniknąć wszystko. I ostatecznie, odniesie ono sukces i życie wewnętrzne będzie również B-że.
Tak długo jak dramat uniwersum pozostaje niekompletny, Szechina milczy, nie śpiewa. Widzimy świat, który witalizuje, lecz wewnątrz niego nie słyszymy Jej głosu. W umysłach wszystkich ludzi, odgrywa drugorzędną rolę – bo jej mąż zdobywa i podporzadkowuje sobie, podczas gdy ona, jak mówią, jedynie zapewnia życie i wyżywienie. Taka jest mentalność niedojrzałego świata.
Jednakże istnieje czas-który-ma-nadejść, w którym sekret Wewnętrznego Światła zostanie objawiony. Wtedy Matka Życia zaśpiewa głośno bez ograniczeń.
"Cokolwiek powie ci Sara ", powiedział B-g do Abrahama, "posłuchaj jej". (Księga Rodzaju 21:12)
Pierwszą, która uzdrawiała ranę uczynioną przez Ewę była Sara. Ona zeszła do legowiska węża, do pałacu faraona. Oparła się jego urokowi i jeszcze wzrosła. Żyjąc wewnątrz, pozostała uwiązana do tego, co Powyżej.
To Abraham, upoważnił Sarę by tak uczynić. Jednakże sam Abraham nie był zdolny do takiej rzeczy. To jest rola mężczyzny -- aktywować siłę, która leży uśpiona w kobiecie. Bez kobiety, mężczyzna nie ma więzi z Szechiną. Bez mężczyzny, kobieta nie może być Szechiną. Kiedy jest mężczyzna, kobieta staje się wszystkim.
Sara jest ucieleśnieniem kosmicznej siły oczyszczenia i uleczenia dusz. To, co Chawa pomieszała i wymieszała ze sobą, Sara przesiewa i oczyszcza; gdzie Chawa otwiera ciemności, Sara włącza światło. Jej praca kontynuowana jest w każdym pokoleniu: Jak dusza Abrahama przyciąga dusze i utrzymuje je blisko Nieskończonego Światła, dusza Sary dostrzega plamy, które muszą być wyczyszczone i śmieci, które muszą być odrzucone. Kiedy każda dusza lub iskra światła będzie uleczona i zwrócona do jej źródła, zrozumiesz, że był tam dotyk Sary.
3) Rebeka
"Napij się… a ja zaczerpnę wody by napoić również twoje wielbłądy." (Księga Rodzaju 24:17-18)
Tymi słowami, Rebeka zaręczyła się z Izaakiem i wyrosła, by stać się matką dwóch wielkich narodów. Nie tylko przez jej akt dawania, lecz przez jej gorliwość, ponieważ goniła za każdą okazją robienia dobra, szukając jej z radością i rozkoszą, całą duszą i swym istnieniem.
I zasadziła to wewnątrz nas jako nasze dziedzictwo. Musimy tylko to obudzić, a znajdziemy wewnątrz Rebekę.
Istnieje w Biblii tylko kilka opowieści tak szczegółowo opowiedzianych jak związek Rebeki i Izaaka – jest ona opowiedziana trzykrotnie. Bo leżą w niej narodziny naszego ludu i nasz cel. Leży w niej wewnętrzny sekret, dla którego cały kosmos został stworzony: fuzja przeciwieństw, paradoks i piękno życia. Dlatego, tu jesteśmy – by zjednoczyć niebo i ziemię. I w unii Mężczyzny i Kobiety znajdujemy to wszystko.
A kto jest swatem, w tym kosmicznym dramacie? To prosty sługa Abrahama, który mówi do Pana wszechświata w szczerości swojego serca, który ma obsesję na punkcie swojej misji i rozkoszuje się każdym jej stopniem. To jest każdy i ktokolwiek z nas.
4) Rachel i Lea
Głos jest słyszany na wysokościach,rachel.jpg
lament i gorzki płacz.
Rachel opłakuje swoich synów,
nie daje się pocieszyć,
bo już ich nie ma.
"Powstrzymaj swój głos od lamentu ",
mówi jej B-g,
" a oczy twoje od łez.
Bo jest nagroda za twoje trudy
i twoje dzieci powrócą".
(Jeremiasz 31:14)
Rachel jest ucieleśnieniem Szechiny, gdyż schodzi ona by zatroszczyć się o Swoje dzieci, nawet by dzielić z nimi ich podróż wygnania. I to ona zapewnia, że oni powrócą.
Jej siostra, Lea jest również naszą matką, Szechiną. Jednakże jest transcendentnym zamaskowanym światem; tymi ukrytymi rzeczami Boskiego Umysłu zbyt głębokimi dla mężczyzn, by je zgłębić. Ona jest Sferą Królestwa, gdyż wznosi się powyżej, by przyjmować w cichej medytacji.
Rachel jest światem objawionych słów i czynów. Posiadała piękno, które Jakub mógł dostrzec i pragnąć. Lecz Lea była zbyt wyniosła, zbyt daleko poza wszystkimi rzeczami, dlatego Jakub nie mógł przywiązać się do niej w ten sam sposób.
Jednakże to od Lei pochodzi prawie cały naród żydowski.
5) Sera
Kiedy synowie Jakuba powrócili do domu z nowinami o Józefie, obawiali się swojego ojca, że im nie uwierzy. Tak więc Sera, córka Aszera, wzięła swoją harfę i stanęła na zewnątrz namiotu Jakuba. Ułożyła balladę o Józefie i jego podróżach, kończąc każdą chórem: "…a Józef nadal żyje".
"Tak!", jej dziadek w końcu wykrzyknął, "Józef nadal żyje!"
I dopiero wtedy jego synowie byli w stanie z nim rozmawiać.
Dlatego, Jakub pobłogosławił Serę życiem. Żyła tak długo, że mogła pokazać jeszcze Mojżeszowi, gdzie leży grób Józefa. Była nadal żywa, jako mądra kobieta, która ocaliła miasto Abel w czasach Króla Dawida. I nadal żyje, gdyż jest jedną z tych nielicznych, którzy mają wejść żywi do Raju.
Jeżeli Szechina jest diamentem, a każda kobieta jest inną fasetą, wtedy Sera jest iskrą nadziei, która błyszczy w każdym i emanuje z głębokiego wnętrza. Iskrą, która nigdy nie staje się oddzielona, która pozostaje ponad i poza nawet wtedy, gdy Szechina, która ją zawiera opada poniżej. Odporną Iskrą, którą wszystkie rzeki wygnania nie mogą zmyć, ani oceany łez nie są w stanie zgasić. Sera żyje, żyje w Raju, a przez to Raj żyje wewnątrz nas.
Jej siostra stała w oddali, by wiedzieć co się z nim stanie. (Księga Wyjścia 2:4)
Młoda dziewczyna stoi pośród trzcin, które okalają brzeg rzeki, spokojnie i cicho, obserwując z daleka. Ona jest strażniczką obietnicy, za którą cały jej naród tęsknił, i nie pozwoli ona by ta obietnica opuściła zasięg jej wzroku.
Jej imię to Miriam, a Miriam oznacza gorzkie, ponieważ to gorycz kieruje nią, całe mnóstwo ostrej goryczy zrodzonej w jej ludzie. Jedynie jej wizja może złagodzić ten palący ból, a ona sama podtrzymuje jej puls. To potężna wizja, taka, która przekształci gorzkość w słodycz, ciemność wygnania w wielkie światło wolności.
Dzięki jej zasłudze, byliśmy odkupieni z niewoli. A dziś dzięki zasługom kobiet wiary, cały świat będzie odkupiony ze swoich ciemności.
7) Deboradevora
"Zanikło życie w nieobmurowanych miastach Izraela, ustało, aż ja, Debora, powstałam; powstałam jako matka w Izraelu". (Księga Sędziów 5:7)
W spokojnym cieniu starożytnej palmy daktylowej na wzgórzach Efraima, tam znajdziesz mądrą kobietę, prorokinię, do której cały Izrael napływał po radę, osąd, wskazówki i po nadzieję.
Ona wezwała Baraka, możnego wojownika, i poinstruowała go, by stoczył bitwę z gnębicielami jej ludu. Lecz Barak nalegał, że nie odejdzie jeśli Debora nie pójdzie z nim, i za to ona wzgardziła nim.
Bo Debora nie widziała wielkości w rywalizujących cechach męskości – w walczeniu, wygrywaniu i zdobywaniu – gdyż jako matka Izraela, jako dawczyni życia, żywiła swój lud dobrocią i wiarą.
8) Rutrut
"Gdziekolwiek pójdziesz, tam ja pójdę. Gdzie ty zamieszkasz, ja zamieszkam. Twój lud jest moim ludem, a twój B-g – moim B-giem." (Księga Rut 1:16)
Ona jest paradygmatem tych starożytnych dusz, które odkrywają, że są zagubione i tęsknią by powrócić do domu. Muszą stoczyć walkę z podróżą pod górę, pełną poświęceń i ofiar, i podjąć wyzwania pomiędzy pokrętnymi, czy nawet dziwacznymi ścieżkami, tylko dlatego, że paczka jest tak cenna, a jej dostarczenie tak witalne.
W tym przypadku, była to iskra czystej świętości zagubionej od czasów Abrahama, przeznaczonej by wynurzyć się jako prawnuk Rut, Dawid, wybawiciel Izraela. I, wiele stuleci później, jako ostateczny odkupiciel.
9) Batszewa
Istnieją dusze, które podróżują przez życie po aksamitnych autostradach, znajdując swoich bliskich i kierując swoim przeznaczeniem, jak w starannym, kosmicznym scenariuszu.
Inni podróżują gmatwaniną obskurnych przejść, uderzając rękoma ściany, powtarzając niewłaściwe rozwiązania, od czasu do czasu trafiając na otwór do kolejnego sekretnego przejścia w nieznane.
Zgodnie ze starożytną mądrością, to jest jedyna droga, którą większość wyniosłych dusz może być wciśnięta w nasz ciasno-ograniczony świat, nad którym siły ciemności mają kontrolę. I było tak, ze związkiem Batszewy i Dawida, związkiem wykutym przez skandal i hańbę, dzięki której narodził się ich syn, Salomon, by zbudować Świątynię, portal dla Nieskończonego Światła w Jerozolimie.
10) Ester
"Więc pójdę do króla, wbrew protokołowi. I jeżeli zginę, to zginę". (Księga Ester 4:16)
Kobieta sekretów, tajemnicy, ukrywająca swoją prawdziwą tożsamość pod wieloma strojami – póki nadszedł jej czas. Kobieta jak gwiazda poranna – w tym tak niemożliwym miejscu, w którym noc staje się tak ciemna, że nie pozostaje jej nic poza osłonięciem świtu.
Ta, która ośmieliła się postawić stopę w najgłębszej komnacie zła wynoszącej Hamana, jej księcia, do szczytu chwały – jedynie takiej, którą powinien osiągnąć swoim własnym upadkiem.
Kiedy zdarła swoja maskę i jej wewnętrzne światło wytrysło – fasada przypadku i zbiegu okoliczności oraz intrygi pałacowej odsłoniła się jak kurtyna, by objawić dziwy i cuda dziejące się na ich zapleczu. W ten sposób, Ester zawiera ostateczne odkupienie, gdyż ożeniła cud z doczesnością, odkryła bezgraniczne światło wewnątrz chmury ciemności.
Ostatnie Słowo
Wiele z najbardziej wzniosłych, rozświetlonych dusz, miało żony większe niż oni sami i córki większe niż ich synowie. Tak też było z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem. Tak też było z Rabbi Akiwą i Rabbi Meirem. Tak też było z wieloma wielkimi mistrzami Kabały.
Dzieje się tak, ponieważ ci wielcy mężczyźni, w swoim prywatnym życiu, smakowali już Świata Który Ma Nadejść. W tym czasie, jakość kobiecości wyłoni się ponad mężczyzn.

w: http://www.chabad.org.pl/index.php/judaizm-i-zycie/kobiety-w-judaizmie/duchowosc-i-kobiecosc/kobieta-wnetrza-biblii

Jak mieć zwycięskie małżeństwo?

Jak mieć "zwycięskie" małżeństwo
I dlaczego krytykowanie nigdy nie pomaga
Miriam Adahan*
Piątek, 12 lutego 2010
Nawet w najlepszych małżeństwach, zachowanie małżonka może być czasami irytujące. Liczne studia dowiodły, że krytykowanie małżonka za pewne zachowanie spowoduje intensyfikację tego zachowania. Na przykład, jeżeli mężczyzna krytykuje swoją żonę za to, że ma nadwagę, prawdopodobnie ona przybierze jeszcze na wadze. Jeśli ona krytykuje go za to, że nie spędza z nią czasu, prawdopodobnie będzie spędzał jeszcze więcej czasu bez niej. Dzieje się tak, ponieważ ludzie, którzy pielęgnują swoją niezależność i chcą ochronić swoją tożsamość zrobią odwrotnie niż wymagają tego od nich inni, jako sposób powiedzenia: "Nie możesz mnie kontrolować!" Na dodatek, osoba, która czuje się zraniona przez krytycyzm może chcieć – świadomie bądź nieświadomie – zranić w odwecie kogoś, sygnalizując: "Odegram się na tobie za zranienie mnie robiąc to, co wiem, że ciebie rani". Jednakże, bez względu na to jak dużo ludzie słyszą, że krytycyzm jest nieproduktywny, większość będzie kontynuowała krytykowanie lub używała innych "taktyk kontroli" by zmusić swoich małżonków do zmiany.

Niewiele osób zdaje sobie sprawę, jak trudno jest się zmienić i jak boleśnie powolny jest to proces, dużo bardziej ewolucyjny niż rewolucyjny. Prawdą jest, że to, co łatwo przychodzi jednej osobie, dla innej może być rozdzierająco trudne. Jednak ludzie myślą, że to co jest łatwe dla nich powinno być równie łatwe dla innych! Maniak czystości sądzi, że każdy jest w stanie wysprzątać kuchnię w kwadrans, i nie może pojąć, co to za sztuka by poukładać rzeczy na swoje miejsce. Osoba emocjonalnie ekspresyjna może nie rozumieć jak trudno jest niektórym ludziom dzielić się uczuciami lub chociaż być świadomym tego, co czują. Krzykacz może uważać, że jest "szczery", i chroni się przed wrzodami „stosowaniem wentyla”, nie podejrzewając nawet, jak bolesne może być dla innych życie z wybuchową osobą.
Kiedy doświadczamy konfliktu z małżonkiem lub dzieckiem, możemy zrobić dwa kroki by rozładować sytuację. Pierwszy to uświadomić sobie ból drugiej osoby. Powiedz: "Wiem jak trudno jest żyć ze mną, nie otrzymując tego, o czym się marzyło".
Następnym krokiem jest wykonywanie kilku prostych samo-dyscyplinujących gestów każdego dnia i dzielić się nawet najmniejszymi "zwycięstwami" ze swoim małżonkiem. Należy to zrobić nie tylko dlatego by komuś dogodzić, co jest wspaniałym celem, lecz również ze świadomością, że jeżeli B-g dał tobie tego małżonka, to przez wykonywanie owych gestów, wzrośniesz duchowo. Na przykład, leniuch może powiedzieć: "Tym razem naprawdę wybrałem schody zamiast windy! Wiwaty dla mnie!" Bardzo introwertyczna osoba może powiedzieć: "Wiesz co? Odniosę zwycięstwo i pójdę z tobą na tę imprezę zamiast zostać w domu". Gaduła może powiedzieć: " Odniosę zwycięstwo i nie będę ci przerywać!"
Mina (wszystkie imiona zostały zmienione) zwykła strofować swojego męża za bycie skąpym. On narzekał, że ona była rozrzutna i wypominał jej za każdym razem, gdy wracała z zakupów, że rzeczy, które nabyła, on uważał za niepotrzebne. Kiedy ona zapytała mnie co zrobić, poradziłam jej by powiedziała swojemu mężowi: "Wyłączyłam wszystkie światła by nie marnować prądu. I wzięłam krótki prysznic, zamiast długiego, tak jak zamierzałam". I zachowała listę rzeczy, które chciała kupić, ale nie kupiła. Pokazując mu tę listę, nie czuł dłużej, że jego życzenia są ignorowane. Zobaczył, że ona jest wrażliwa na jego obawy ruiny finansowej i doceniał jej wysiłki poprawy. Mina ostatnio powiedziała mi, że zrozumiała, że jej mąż jest oszczędny, a nie skąpy, i że wie, iż jego niepokoje mają uzasadnienie. Jest również dumna, że sama stała się bardziej oszczędna i bardziej świadoma potrzeby zapobiegliwości.
Simon wie, że jego żona denerwuje się jego wagą, ponieważ martwi ją groźba cukrzycy i chorób serca. Chociaż nie był on jeszcze gotowy na całkowicie zdrowy tryb życia, mógł za to powiedzieć swojej żonie: "Odniosłem zwycięstwo! Wypiłem tylko połowę puszki Coli zamiast całej". Lub: "Chciałem pięc ciasteczek, ale zjadłem tylko jedno!" W ten sposób dał jej do zrozumienia, że dba o jej uczucia i chce przejąć kontrolę nad swoim zdrowiem, chociaż przez 1% czasu. Ponieważ ona cieszyła się jego zwycięstwami i nie popychała go do szybszego działania, zaczął powoli zmieniać swoje nawyki.
Tak więc, dla własnego rozwoju jak i dla ulepszenia twojego związku, niech twój małżonek się dowie: "Odnoszę zwycięstwo!"
    "Wyłączyłam komórkę, by móc poświecić ci całą swoją uwagę".
    "Postanowiłem iść spać o odpowiedniej porze, tak bym mógł jutro funkcjonować".
    "Chcę posprzątać od razu zamiast odkładać to na później".
    "Tym razem, będę na czas, byś nie musiała na mnie czekać".
    "Zamierzam pomóc przyjacielowi, chociaż to trudne".
    "Poszedłem na spotkanie w sprawie pracy mimo, że byłem zdenerwowany i nie znałem drogi".
    "Ograniczyłem prędkość do dozwolonej".
    "Nie będę odwlekać decyzji, ani chwili dłużej. Postanowiłam i już tego nie zmienię".
Kiedy zaczniesz wykonywać te małe gesty i mówić o swoich zwycięstwach, twój małżonek może również zechce tak postępować. Ta metoda okazała się również efektywna w stosunku moich własnych dzieci. Jeśli dziecko chce żebyś była mniej sztywna, powiedz mu: "Odnoszę zwycięstwo nad sobą i właśnie biorę trzy głębokie, relaksujące oddechy".
Oby B-g pozwolił nam wszystkim ulepszyć nasze cechy, właśnie dzięki tym osobom, które możemy irytować lub które nas irytują. Oczywiście, to działa jedynie wtedy, gdy dwoje ludzi naprawdę szanuje się nawzajem i chcą się poprawić. W innym razie, ta praca musi być wykonana samemu. Jakkolwiek, B g docenia każdy nasz krok naprzód.
Łączymy się z Ponadnaturalnym robiąc to, co ponadnaturalne. Robienie czegoś przeciwnego naszej naturze naprawdę odczuwa się jako coś supernaturalego.
* Dr. Miriam Adahan jest psycholożką, terapeutką, płodną autorką i założycielką EMETT ("Emotional Maturity Established Through Torah" – Emocjonalna Dojrzałość Osiągnięta Poprzez Torę) – sieć grup samo-pomocy przeznaczonych dla osobistego rozwoju.

w: http://www.chabad.org.pl/index.php/judaizm-i-zycie/kobiety-w-judaizmie/zwiazek-malzenstwo-duchowienstwo/jak-miec-zwycieskie-malzenstwo

Dlaczego w poniedziałki i czwartki czyta się Torę w synagodze?

Każdego tygodnia fragmenty Tory odczytywane są publicznie w poniedziałek, czwartek i dwa razy podczas Szabatu. Dodatkowo czyta się Torę w czasie świąt, dni postu oraz w Rosz Chodesz. Skąd się wziął ten zwyczaj?
Mojżesz zarządził czytanie fragmentów Tory trzy dni w tygodniu. Aluzję do tego znaleźć można w Księdze Wyjścia (Szmot) 15:22-27, gdzie czytamy, iż nasi przodkowie podróżowali przez trzy dni przez pustynię i nie znaleźli wody. Było to powodem niepokojów społecznych. Ponieważ Tora jest porównywana często do wody właśnie, dlatego zarządzono, by nigdy nie mijało więcej niż trzy dni bez publicznego czytania Tory. Dlatego czytamy fragmenty Tory w Szabat, następnie w poniedziałek i czwartek.
Inna opinia mówi, że to Ezra oraz członkowie Wielkiego Zgromadzenia (Sanhedrynu) ustanowili publiczne odczytywanie fragmentów Tory w poniedziałki i czwartki po powrocie z niewoli babilońskiej. Która opinia jest zatem prawdziwa?
Talmud wyjaśnia te pozorną sprzeczność - od czasów Mojżesza odczytywano każdego dnia po trzy wersety z Tory, od czasów Ezry czytania te wydłużono do dziesięciu wersetów, podzielonych na trzy alije (trzy osoby wywoływane do czytania).

w: http://www.chabad.org.pl/index.php/judaizm-i-zycie/zydowskie-pojecia/dlaczego-w-poniedzialki-i-czwartki-czyta-sie-tore-w-synagodze

Życie naszego praojca Abrahama

Rodzina Abrama
Jedną z najważniejszych osób na dworze Nimroda w Ur Chaldejskim w Babelu, czy Babilonii, był Terach, syn Nahora, wielkiego syna Ebera. Terach miał trzech synów: Abrama, Nahora, i Harana.
Narodziny Abrama
Nocą, przed narodzinami Abrama, astrologowie Nimroda zebrali się w domu Teracha. Patrząc w nocne niebo, wyczytali z konstelacji gwiazd, że nowonarodzone dziecko ma stać się przywódcą i ojcem potężnego narodu. To odkrycie przekazano Nimrodowi, który uląkł się, ż eta nowa gwiazda przyćmi jego własną.
Zamach Nimroda na życie Abrama
Nimrod nakazał Terachowi, by przyniósł swoje nowonarodzone dziecko do pałacu by je zabić. Terach próbował odwieść Nimroda od tego zamiaru, lecz bezskutecznie. Zaryzykował własne życie i życie całej swojej rodziny, zamieniając swojego syna z dzieckiem sługi urodzonym tego samego dnia co Abram. Nimrod, nie podejrzewając podstępu, własnoręcznie zabił dziecko. W tym czasie, Abram był ukryty w jaskini.

Młody Abram rozpoznaje B-ga
Abram został w jaskini do czasu, gdy osiągnął wiek dziesięciu lat. Podczas tego czasu, przez rozumowanie doszedł do wiary w istnienie B-ga. Abram obserwował słońce, księżyc i gwiazdy wstające i zachodzące, każde w swoim czasie. Zauważył, że słońce ustępuje księżycowi, pomimo jego pozornej boskiej mocy, a księżyc daje miejsce słońcu o poranku. I tak doszedł do wniosku, że musi istnieć Moc ponad i poza wszystkie widzialne siły natury, Moc, Która stworzyła je, i Która reguluje je i kontroluje przez cały czas. Za ograniczonymi siłami natury, młody Abram dostrzegł nieskończone i wieczne istnienie B-ga.
Wtedy B-g dał się poznać Abramowi i pouczył go o właściwej drodze życia. Później Abram udał się do domu Noego i Szema. Pozostał tam wiele lat, gdzie studiował i uczył się służyć B-gu.
Abram niszczy bożki
Nimrod dawno już zapomniał o zagrożeniu nowej gwiazdy, którą przepowiedzieli astrologowie. Nagrodził on Teracha za jego wierność i dał mu jeszcze większe zaszczyty. Ponieważ Terach był mądry, Nimrod radził się go w sprawach kraju. Poza tym, Terach zawsze okazywał sie posłusznym sługą w odniesieniu do nowych bożków wprowadzonych przez Nimroda w jego imperium. Tak więc, pomimo przepowiedniom astrologów, Nimrod nie miał powodu trzymać urazę do Teracha.
Abram pouczony o prawdziwym B-gu, gardził bałwochwalstwem ludności wokół. Zadecydował, że zrobi wszystko, co w jego mocy, by zniszczyć wiarę w bożki. Rozmawiał z wszystkimi gośćmi w domu swojego ojca i przekonał wielu, że ich wiara jest fałszywa i głupia. Jednak Terach nie chciał słuchać rozumowania syna.
Pewnego dnia, Abram wziął siekierę i zniszczył idole swojego ojca. Tylko największy pozostał nienaruszony. Gdy Terach zobaczył swoje bożki roztrzaskane i porozrzucane po całej podłodze, oskarżył Abrama. Lecz ten odpowiedział, że to największy idol zabił pozostałe w walce o ofiarę, którą im złożył. Terach zawołał, że taka rzecz jest niemożliwa, gdyż idole nie mogą kłócić się ani walczyć. Wtedy zrozumiał, że jego syn podstępem zmusił go do przyznania, że bożki zrobione z kamienia i drewna nie mogą się nawet ruszać, i bardzo się rozgniewał. Zapominając, że dawno temu oszukał Nimroda podmieniając inne dziecko za Abrama, poszedł do króla i doniósł mu o zlekceważeniu bożków przez swojego syna.
W rękach Nimroda
Rozwścieczony Nimrod wtrącił Abrama do więzienia i skazał na śmierć przez spalenie. Setki ludzi przybyło by oglądać syna księcia Teracha palonego żywcem za nielojalność i nieszanowanie bożków. Gdy postawiono Abrama przed obliczem króla, nie zachował milczenia, lecz oskarżył Nimroda o zniża swój lud do bałwochwalczego stanu ludzi sprzed Potopu. Gdy Abram został skazany na śmierć przez spalenie, wykrzyknął przed sądem królewskim, iż Nimrod nie ma takiej mocy, aby przeciwstawić się woli B-ga. Ogień nie strawi go, jeśli B-g tak nie zechce, bo Ten, który daje moc spalania ogniowi, może ją również odebrać. Ta odważna przemowa rozniosła się po całym kraju, a wszyscy, bogaci i biedni, młodzi i starzy, chcieli przekonać się czy Abram miał rację czy był tylko chełpliwym marzycielem.
Cud w piecu ognistym
Abram został wrzucony do ognistego pieca. Lecz B-g był z nim i ogień go nie dotknął. Spalił tylko krępujący go sznur.
Setki ludzi nie wierzyło własnym oczom, widząc Abrama przechadzającego sie pośród płomieni, przez trzy dni i trzy noce, nie doznając żadnego uszczerbku – ani jeden włos na jego głowie nie został spalony. Sam król Nimrod musiał przyznać, że Abram mówił prawdę i że faktycznie jest b-żym człowiekiem i poprosił Abrama by wyszedł z pieca. Po tym cudownym wydarzeniu Nimrod obdarował sowicie Abrama i odesłał do domu ojca. Jednak Abram nie odszedł samotnie, gdyż wraz z nim odeszło dwustu arystokratów, a pośród nich, Eliezer z Damaszku, który miał się później stać najbardziej zaufanym sługą Abrama. Wszyscy oni opuścili Nimroda i jego dwór pełen przepychu, by żyć z Abramem i uczyć się od niego wiedzy o jedynym prawdziwym B-gu.
Abram poślubił Saraj. Mieszkał z Terachem póki Nimrod nie posłał znowu po niego, tym razem zamierzając go zabić po kryjomu. Lecz Abram dowiedziawszy się na czas o podstępie, uciekł do domu Noego, gdzie mieszkał w młodości. Terach podążył tam za nim, i razem udali się do Harana w Mezopotamii.
B-że przykazania i obietnica dana Abramowi
Jednakże mieszkańcy Mezopotamii również nie wielbili B-ga. Wielbili wielu bożków i podążali niegodziwymi ścieżkami Nimroda i jego ludzi. B-g widział, że Abram jest jedynym prawym, bogobojnym człowiekiem. Ukazał sie, więc, Abramowi i powiedział: "Wyjdź ze swojej ziemi, z miejsca twoich narodzin, z domu twojego ojca, do ziemi, którą ci wskażę. Uczynię cię wielkim narodem, i pobłogosławię tobie, i rozsławię twoje imię, i będziesz błogosławieństwem. Będę błogosławił wszystkim, którzy ciebie błogosławią, a tych, którzy ciebie przeklinają – ja przeklnę, i wszystkie rodziny na ziemi będę błogosławione przez ciebie."
Posłuszeństwo Abrama
Abram uczynił jak B-g mu przykazał. W wieku siedemdziesięciu pięciu lat, opuścił Haran, w towarzystwie żony Saraj, i bratanka Lota, syna brata Harana. Wędrowali po ziemi Kanaan. Tu, w pobliżu miasta Sychem, w dębowym gaju Morech, B-g znów ukazał się Abramowi i rzekł: “Tę ziemię dam twoim potomkom.” Abram zbudował tam ołtarz B-gu i podróżował po kraju rozprzestrzeniając wiedzę o B-gu, gdziekolwiek poszedł.

w: http://www.chabad.org.pl/index.php/judaizm-i-zycie/od-poczatku-swiata/zycie-naszego-praojca-abrahama

Siedem Praw Noego

Siedem Praw Noego Są Dowodem Tego, Że Wszechmocny B-g. Stworzył Zasady i prawa dla Wszystkich ludzi ... I Że Bg nas Kocha wszystkich. Nie Pozostawia Nikogo, Żyda, Żyda czy nie, bez Wytycznych. Nie-Żydom Dal Siedem przykazań.

Wiara w B-ga

Człowiek jest najsłabszą istotą, otoczoną przez siły życia i śmierci, znacznie silniejsze od niego. W obliczu ogromu tych sił uniwersalnych, człowiek może się starać "im służyć w celu ochrony siebie i polepszenia swojego bytu”.

Jednakże sednem życia jest rozpoznanie Najwyższej Istoty, która stworzyła wszechświat i przyjąć Jej prawa, z bojaźnią i miłością. Musimy pamiętać, że On zna wszystkie nasze czyny, wynagradza dobroć i karze zło. Jesteśmy zależni od Niego i tylko przed Nim odpowiadamy. .

Wyobrażenie sobie istnienia jakiejkolwiek innej mocy, która by nas chroniła lub zaspokajała nasze potrzeby, wypacza sens życia i jak nas historia naucza wyzwala, w nas i na całym świecie olbrzymie siły zła.

Szanuj i chwal B-ga

Możliwe, że jedzenie mięsa żywego zwierzęcia może być zdrowe, ale jest to okrutne a nawet barbarzyńskie i świadczy o dekadenckim braku wrażliwości na ból innych. To prawo jest sprawdzianem tego jak bardzo przestrzegane są pozostałe sześć. Kiedy człowiek spełnia swój potencjał, wszystkie stworzenia zostają wzmocnione i wzniesione do realizacji ich celów. To zmienia świat na lepsze miejsce, miejsce gdzie B-g może zamieszkać.

Szanuj życie ludzkie

Nieludzkie traktowanie człowieka przez innego człowieka sięga historii Kaina i Abla. Człowiek jest rzeczywiście opiekunem bliźniego (brata). Zakaz zabójstwa (wliczając w to aborcję) ma za zadanie ochroniać człowieka przed bestialskimi skłonnościami znajdującymi się w nim. Człowiek - napastnik, zaprzecza świętości życia ludzkiego, aby w końcu zaatakować samego B-ga, na podobieństwo którego zostaliśmy stworzeni.

Szacunek dla Rodziny

Biblia stwierdza: "Źle jest dla człowieka być samotnym", dlatego B-g stworzył dla Adama kobietę łącząc ich małżeństwem i "błogosławiąc ślubem." Kreatywność człowieka znajduje swój wyraz w zdrowej rodzinie. Taka rodzina jest podstawą zdrowej społeczności, narodów i społeczeństw. Narody, które tolerowały brak moralnośi - cudzołóstwo, homoseksualizm, sodomię lub kazirodztwo - nigdy nie trwały długo. Nierząd jest znakiem wewnętrznego rozpadu i przyczynia się do powstawania bezwzględnego społeczeństwa, wnosząc zamieszanie w życiowym planie Bożym.

Szanuj Ludzi

Nasze pożywienie pochodzi od B-ga., należałoby więc zapracować na nie uczciwie, z godnością, a nie za pomocą fałszu i kłamstwa. Naruszanie czyjejś własności, poprzez okradanie i oszukiwanie, jest atakiem na ich człowieczeństwo. To rodzi anarchię, pogrążając ludzi głęboko w egoizm i okrucieństwo To właśnie ten grzech był przyczyną powódzi zesłanej na ziemię.

Konieczność Systemu Prawnego

Solidny, zdrowy i sprawiedliwy system prawn, czyni społeczeństwo godnym błogosławieństwa Bożego. Stworzenie systemu sędziów, sądów i urzędników w celu utrzymania i egzekwowania prawa stanowi daleko idącą odpowiedzialność. To przykazanie przekłada ideały naszego życia osobistego na formalny porządek obowiązujący całe społeczeństwo. Jest to rozszerzeniem i gwarancją wszystkich poprzednich przepisów.

Szanuj Wszystkie Stworzenia

B-g daje człowiekowi "panowanie nad rybami morskimi, nad ptactwem niebios, nad bydłem, i nad całą ziemią." Naszym zadaniem jest opieka nad Stworzeniami B-ga. Nasza odpowiedzialność sięga poza naszą rodzinę, a nawet poza społeczeństwo i obejmuje cały świat przyrody. Jesteśmy dozorców tworzenia Gd's. Ostatecznie nasza odpowiedzialność rozciąga się poza naszą rodzinę, a nawet poza społeczeństwem, w celu włączenia świat przyrody.

w: http://www.chabad.org.pl/index.php/judaizm-i-zycie/siedem-praw-noego/siedem-praw-noego