|
|
|
Jaka jest najpoważniejsza trudność w pracy z uczniami w szkole?
Dostrzegamy następujące obszary, bez analizy których nierealnym (lub bardzo trudnym) jest usprawnienie funkcjonownia rzeczywistości szkolnej
1. współpraca z rodzicami uczniów
podstawowe pytanie brzmi: czy chcemy tej współpracy?
Stawiam je zarówno nauczycielom, jak i rodzicom. Doświadczenie pokazuje, że nauczyciele najczęściej odpowiadają twierdząco. Rodzice również.
Dlaczego więc realnej współpracy nie ma?
Spójrzmy na rodzica.
Przychodząc na wywiadówkę najczęściej bywa wtłoczony na krzesełko swej pociechy, za blat szkolnego stolika. Często nie ściąga zimowego paltocika, a zdarza się, że i ciepłej czapeczki. Co się dzieje w przeżyciach takiego rodzica? Regresuje się. Wraca emocjonalnie do czasów gdy sam był uczniem. Jeżeli był nie najlepszym uczniem … odczuwa lęk. Ten lęk jest wzmocniony obawami o to co za chwile usłyszy na temat swojego dziecka.
To kluczowy moment relacji rodzic-nauczyciel.
Pierwszy wychowawca obawia się oceny. Jak wypadnie, w być może, najważniejszej roli w życiu? Czy jego dziecko zostało dobrze wychowane? To jest właściwa perspektywa rozumienia przeżyć rodzica: lek przed oceną.
Spójrzmy z perspektywy nauczyciela.
Przychodząc na wywiadówkę najczęściej odczuwa niepokój związany z reakcją rodziców swoich podopiecznych. Jak zostanie odebrany? Czy nie będą kwestionować jego kompetencji merytorycznych? A jeśli w gronie rodziców są i tacy, którzy mogą być uznani za równie (bardziej?) kompetentnych …? A jeśli będą kwestionować jego kompetencje wychowawcze?
Wiadomo, na wychowaniu zna się każdy …
To kluczowy moment relacji nauczyciel-rodzic. Instytucjonalny wychowawca obawia się oceny. Jak wypadnie w roli zawodowej? To jest właściwa perspektywa rozumienia przeżyć nauczyciela: lęk przed oceną.
Pamiętając, że agresja wynika z lęku (chociaż nie każdy lęk do agresji prowadzi) dostrzegamy niebezpieczeństwo spotkania się dwóch lęków (rodzica i nauczyciela). Wybuch wisi na włosku. Obydwie strony przeczuwając to mają się na baczności – wkładają sporo wysiłku aby kontrolować swe zachowanie. Czy to tworzy sprzyjający klimat do współpracy?
2. pozytywna integracja zespołu (rady pedagogicznej)
3. niska skłonność do refleksji na temat przyczyn i konsekwencji własnych zachowań oraz świadomego planowania własnej przyszłości (dotyczy uczniów)
4. zagubienie perspektywy aksjologicznej w procesie dydaktycznym (dotyczy nauczycieli)
|
|
|
|
|
|
|
Wszedłeś do e-Instytutu jako 507934 odwiedzający. Witaj.
copyright by irs
|
|
|
|
|
|
|
|